Sianokiszonka to forma paszy dla koni i małych przeżuwaczy, na przykład kóz i owiec. Jest alternatywą dla kiszonki i siana. Warto podjąć się wyzwania jej produkcji, ponieważ wpływa ona na lepsze trawienie zwierząt, a życica, która jest używana do jej wytworzenia, jest dobrze tolerowana przez konie. Produkcja sianokiszonki jest stosunkowo wymagająca, a poza tym wymaga ona odpowiedniego zabezpieczenia. O czym warto pamiętać, decydując się na wytwarzanie tej formy paszy?

Jak uzyskać dobrej jakości sianokiszonkę?

Aby uzyskać sianokiszonkę dobrej jakości, niezbędna jest jej kluczowa konserwacja. Mowa tutaj o zabezpieczeniu materiału przed przedostaniem się tlenu, ponieważ wymaga tego proces fermentacji. Istotne jest także dopilnowanie odpowiedniego terminu zbiorów. Proces rozdrabniania i ugniatania masy również musi przebiegać z należytą starannością. Przed rozpoczęciem procesu kiszenia trzeba również usunąć nadmierne zanieczyszczenia z masy oraz pamiętać, że pasza o zbyt dużej zawartości wody nie może być zakiszona. Okres sporządzania kiszonki powinien być ściśle określony i nie może ulegać wydłużeniu.

Sposoby zakiszania i zabezpieczania

Konsystencja uzyskanej kiszonki powinna być jednolita, ponieważ jest ona niezbędnym elementem pożywienia koni i innych przeżuwaczy. Sposobów zakiszania jest kilka. Jednym z częściej stosowanych przez rolników jest budowa betonowych silosów lub magazynowanie paszy wewnątrz budynków gospodarskich, czyli stodół. Łatwiejszą formą jest zastosowanie popularnych balotów, wówczas otrzymany materiał musi być owinięty kilkukrotnie folią. Takie rozwiązanie sprawdzi się lepiej, gdy otrzymany materiał ma być transportowany. Coraz popularniejszą metodą tworzenia sianokiszonki jest użycie rękawów foliowych. Jej podstawową zaletą jest szybkie i równomierne ograniczenie dostępu tlenu, a co za tym idzie – efektywne zakiszenie.

Proces sianokiszenia jest precyzyjny i długotrwały. Warto jednak się go podejmować. Sianokiszonka wpływa na lepsze trawienie przeżuwaczy i jest świetną alternatywą dla kiszonki oraz siana.